Mijnheer Immink, zo leerde ik hem kennen op de EHBO-les voor de cursus grote A. Mijn vriendin moest nog een jaar cursus doen en ik mocht assisteren.
Mijnheer Immink werd al snel Andre. We deden samen de A en B cursus en gingen samen de wedstrijdtrainingen verzorgen.
Naar alle wedstrijden gingen jullie mee en wat hebben we een lol gehad als we een weekend weggingen. Met de hele ploeg op een grote matras in een omgebouwde stal, of in de huisjes in Rosmalen, een paasontbijt met 50 man, een survival weekend met de hele ploeg, we hebben heel wat gekke dingen gedaan.
Maar er werd ook hard gewerkt. Op de Nederlandse EHaD hoorde je niet voor niets: pas maar op, Leiden moet nog komen. Jaren hebben we onder jouw leiding in de top 5 van de Nederlandse lijst en in de top 3 van de regio gestaan.
Zelfs de junioren die nog niets van EHaD wisten kreeg je jaren in de top 3 op het jeugdweekend in Rosmalen. Samen met Jannie was je de drijvende kracht van de wedstrijdploegen. Jullie waren een soort vader en moeder van de groep.
Jij was een van de voorstanders van een wedstrijdcommissie en uiteindelijk is die er ook gekomen. Wat kon je boos worden als het ingediende budget gekort werd, maar na een stevige discussie kreeg je meestal toch wat je wilde.
Zelfs toen wij al “groot” waren en er soms alleen mensen uit de commissie in een ploeg zaten vond je toch dat je mee moest gaan om te kijken hoe het ging. Petje af.
We zullen je missen Andre.
Marga l’Ecluse