Erna Van Rooijen stopt na 35 jaar lesgeven. Ze heeft zich jaren lang op vele verschillende wijzen ingezet voor de LRB. De meesten kennen haar als ‘juf Erna’, maar ook velen kennen haar nog als hoofdinstructie, of misschien zelfs nog van het samen zwemmen tijdens de zwemles. Op het moment werkt Erna in Het Vijfmeibad, hierdoor staat ze elke dag in het zwembad. Om dan op vrijdagavond ook voor haar hobby nog in het zwembad te staan wordt langzaam aan te veel van het goede. Ze heeft alles de afgelopen jaren geleidelijk overgedragen aan de ‘jonge’ leden. Zo zegt ze zelf: “Er zijn nu veel jonge mensen die het over kunnen nemen. Ik denk dat het nu een mooi en goed moment is om het over te dragen aan hen. Zo houd je de vereniging fris, jong en toegankelijk.”
Via de Hurksprong wil ze graag aan iedereen gedag zeggen. “Ik vind het jammer dat ik niet van iedereen persoonlijk afscheid heb kunnen nemen, met name in het bad. Via deze weg wil ik iedereen, en ook alle kinderen en ouders gedag zeggen. Ik hoop dat ik jullie nog eens in de stad tegenkom, of wie weet op mijn werk in Het Vijfmeibad.”
Wij willen Erna van harte danken voor haar geweldige inzet!
Zo willen de Commissies Promotie en Activiteiten en Redactie haar danken voor haar bezigheden binnen de Propaganda commissie. Want dit is toch wel het begin geweest voor de huidige commissies.
De Commissie Opleidingen wil haar danken voor haar jaren lange inzet als jeugdinstructeur (ook voor Eerste Hulp aan Drenkelingen), hoofdinstructeur en instructeur.
Tot slot wil het Bestuur haar hartelijk danken voor haar veelzijdige inzet. Dit zijn leden om trots op te zijn en essentieel zijn voor het “draaien” van de vereniging. Erna heeft zich jarenlang ontzettend ingezet voor de LRB en was altijd bereid om te helpen. Ze miste bijna geen enkele vrijdagavond in het bad, ze was er eigenlijk altijd.
Klik snel op verder om het interview met Erna te lezen. Hier vertelt ze over hoe ze bij de LRB gekomen is, wat ze allemaal gedaan heeft, wat ze gaat missen, leuke anekdotes en nog veel meer.
“Op vijfjarige leeftijd ben ik begonnen bij de LRB. Net zoals de meeste kinderen 
ben ik begonnen met watergewenning in badje 1. Vervolgens van badje naar badje om mijn NRZ zwemdiploma A en B te halen. NRZ zwemdiploma C, dat bestond toen nog niet.”
Erna vertelde ons ook dat het eigenlijk niet zomaar was dat ze bij de LRB kwam voor zwemles. Haar oom was namelijk lid en nog voordat ze haar B diploma gehaald had, redde ze al een kind uit het water. “Mijn vader ging altijd vissen in een sloot waar je ook mosselen kon zoeken. Zo ging ik een keer mosselen zoeken. Ik had van mijn vader geleerd dat je goed langs de rand van het slootje moest blijven, want anders was het gevaarlijk. Samen met nog een meisje ging ik mosselen zoeken, en haar broertje ging ook mee. Het meisje en ik bleven goed langs de kant, maar haar broertje liep zo het water in steeds dieper. Op een gegeven moment ging hij dus ook een paar keer koppie onder. Dus ik riep ‘Je moet hem redden , want ik heb mijn B-diploma nog niet’. Maar het meisje riep toen ‘ik ook niet, ik weet niet hoe dat moet’. Toen heb ik niet meer nagedacht en heb het jongentje uit het water gevist. Vervolgens op de kant beetje bekomen van de schrik heb ik gevraagd waar hij woonde en samen zijn we toen naar zijn moeder gegaan. Stonden we dan druipend voor de deur van de flat. Zijn moeder was zo blij dat ik een Mars kreeg. Thuis kreeg ik altijd maar een klein stukje Mars. En nu had ik een hele Mars voor mezelf. Toen bij de zwemles had ik het hele verhaal tegen mijn oom verteld, nog niet helemaal er van bewust dat ik iemand gered had, maar meer super blij met mijn Mars. Mijn oom zei toen ‘je gaat nu toch wel je B-diploma halen en bij de brigade’. En daar heb ik toen op gezegd ja zeker weten dat ik mijn B-diploma ga halen, en ja ik wil ook leren reddingszwemmen. Dus zo ben ik bij de brigade gekomen.”
Erna heeft na haar A- en B-diploma Brevet 1, 2 en 6 gehaald. En ook de ‘grote’ diploma’s KNBRD A en KNBRD B heeft Erna in haar bezit. Erna vond het zo leuk dat ze vanaf haar 15e les is gaan geven. Zo heeft ze ook haar jeugdinstructeur gehaald heeft, onder andere voor Eerste Hulp aan Drenkelingen. Ze is nu 52 jaar en vindt ze het tijd om het stokje over te dragen aan de jonge generatie. Ze heeft nu 35 jaar lesgegeven. Ze is er namelijk tussendoor tussenuit geweest. Ze is namelijk 5 jaar naar Curaçao geweest. Toen ze terug kwam heeft ze eerst een jaar in Het Vijfmeibad geholpen omdat daar instructeurs te kort waren. Daarna ging ze weer terug naar haar oude vertrouwde bad, De Zijl. “Het was vanaf mijn 5e jaar al standaard op vrijdagavond zwemmen, dus toen ik Curaçao was miste ik dat eigenlijk wel. Dus toen we terugkwamen ben ik terug gekomen. Fred en ik hadden toen al kinderen en daarom stonden we altijd samen op een groep. Zodat altijd een van ons thuis kon blijven voor de kinderen en de ander les kon geven. Toen we terugkwamen uit Curaçao, ben ik eigenlijk alleen terug gekomen en paste Fred op de kinderen.”
Hier is ze op het moment dat Tini Kolderman en Els Ruygrok stopten als hoofdinstructie begonnen als hoofdinstructeur, samen met Sylvia de Graaf. Toen Sylvia stopten ging ze gezellig met Paul de Nobel aan de slag. Op een gegeven moment is ook Paul gestopt en kwam Nico Frankhuizen haar ondersteunen. Vervolgens is Erna begonnen met het overdragen van het hoofdinstructeurschap aan Nico en Juriaan Wagner. “Helaas is Juriaan niet langer meer hier, en daarom heb ik het weer opgepakt om Nico te ondersteunen. Uiteindelijk heeft Marianne van der Bent het weer van mij overgenomen en ben ik weer lekker terug het ‘kikkerbad’ in gedoken. Want zwemles geven vind ik toch wel het allerleukst. Het moeilijkste als hoofdinstructie is namelijk dat constant het hele bad in de gaten moest houden. Je moet als het ware bijna alle namen van alle kinderen weten, en van alles op de hoogte zijn, met ouders praten en problemen oplossen. En als je dan in het bad staat om les te geven, lukt dat eigenlijk niet.”
De meest kinderen kennen haar nu dus ook vanuit de kleine badjes 1, 2, 3 of van NRZ zwemdiploma A. Maar in een ver ver verleden heeft Erna ook nog zwemmend redden les gegeven. Hier kent ze haar huidige man, Fred van Rooijen, van. Ze gaf namelijk samen met hem Brevet 2.
Wij vroegen Erna wat ze allemaal binnen de LRB gedaan heeft. Dit was eigenlijk wel heel veel. Zo is ze dus hoofdinstructeur geweest, gaf ze les, zat ze in de propaganda commissie en hier en daar eens in een feest commissie die kleine activiteiten organiseerde. Ook hielp ze bij het maken van de Hurksprong. Dat bestond toen nog uit rond om de tafel lopen en blaadjes verzamelen. Verder heeft ze altijd een heleboel han- en span diensten uitgevoerd. Zo hielp ze ook de pieten wel eens om in het zwembad te komen. Zo heeft ze ook veel draaiboeken geschreven, dit had ze overgenomen van mevrouw Immink. Deze draaiboeken zijn de basis geweest voor veel activiteiten die er nu nog steeds zijn. Een tip die ze wel aan de andere leden van de LRB wil meegeven is: “Zorg dat je zelf niet te veel taken op je neemt, zodat er geen groot gat valt als je stopt. De truc is om je langzaam terug te trekken en goed over te dragen. Zorg dat jongeren mensen meelopen en dat ze nieuwe ideeën kunnen in brengen. Laat ze het maar proberen, je merkt van zelf wel of het lukt of werkt. Zo kwam bij mij toen ik ouder werd in eens het besef toen iemand in Het Vijfmeibad zei: ‘Erna je bent nu wel een van de oudsten hier’. Toen dat besef kwam vond ik dat eigenlijk niet zo leuk, maar het heeft me wel in laten zien dat ik alles langzaam moest gaan overdragen. Het gaf mij nieuwe inzichten en het besef dat je de vereniging zo fris, toegankelijk en jong houdt. Het mooiste is namelijk om te zien dat anderen over nemen wat je doet. Ik noem het maar papegaaien. Zo ook bij de hulpinstructie. In het bad zijn tijdens de les de kinderen het belangrijkste. Je hebt dan niet altijd de mogelijkheid om op de jongere instructeur te letten. En dan is het zo mooi als je dan merkt dat ze langzaam aan dingen van je overnemen, en dat ze van jou leren. Je ziet ze dan uiteindelijk groeien in het vak.”
We vroegen haar ook waarom ze nu stopt. “Vanwege mijn werk in Het Vijfmeibad. Ik sta nu elke dag in het zwembad en dan ook nog eens voor je hobby wordt op geen gegeven moment een beetje veel. Verder zijn er nu heel veel jonge mensen om het over te nemen. Ik denk dat het nu een mooi en goed moment is om het stokje aan hen door te geven. Maar voor vragen kunnen jullie nog altijd bij mij terecht, even bellen of mailen mag namelijk altijd.”
Toch gaat ze het wel missen zegt ze met name ons, de kaderleden, de ‘koters’ en alles binnen de vereniging. “Ik vond het altijd er leuk om jonge mensen te werken, met name de uitdaging van kinderen die het water niet in durfden en uiteindelijk het toch deed. Of een kind dat niet met de neus onder water durfde en het uiteindelijk na zoveel lessen toch ineens een keer deed. Elke vrijdagavond was er eigenlijk wel iets waarvan je denkt dit is zo iets gaafs. Waardoor je eigenlijk altijd maar weer door ging. Bijvoorbeeld een kind dat dan riep ‘Juf ik moet dat kurkje om, want anders ga ik verzinken’ dat is zo aandoenlijk.”
Het T-shirt zwemmen was ook een idee van Erna. Ze introduceerde dat kinderen in de badjes eens per maand een keer met een T- shirt mochten zwemmen. Zo zei een kind een keer ‘juf ik kom nu ook met een T-shirt zwemmen, want het is zo koud in dat water’. Maar Erna heeft nog meer gekke en bijzondere dingen meegemaakt. “Zo hebben we een keer een glazenoog gezocht op de bodem van het zwembad. Dat was er tijdens de zwemles uitgevallen doordat de oogkas van het meisje groeide en ze eigenlijk een groter oog moest hebben. En we hebben speciale kinderen gehad. Ze waren doof of gehandicapt. Dit was een enorme uitdaging. Maar het moment dat hen toch lukte om te leren zwemmen was goud.”
Maar het zwemmen is niet altijd even mooi, soms is het ook lastig. Met name de combinatie met ouders. “De interactie met de ouders was ook altijd erg leuk, maar ook moeilijk door de eigen mening van de ouders over of een kind wel of niet kan afzwemmen. Dan is het altijd erg belangrijk om goed uit te leggen waarom het kind toch nog niet mag afzwemmen. Want wij kijken natuurlijk naar de eisen en het niveau van het kind, ouders weten dit meestal niet.”
Het laatste wat Erna nog even aan ons kwijt wil is het volgende: “Ik vind het jammer dat ik niet van iedereen persoonlijk afscheid heb kunnen nemen, met name in het bad. En graag wil ik via deze weg al deze mensen toch gedag zeggen. Ik hoop dat ik jullie nog eens in de stad tegenkom, of wie weet een keer op mijn werk in Het Vijfmeibad.”
Erna wij van de Commissie Redactie zijn je ontzettend dankbaar dat je de Hurksprong wilt gebruiken om iedereen gedag te zeggen. Wij vinden dit een ontzettend mooi gebaar, en wij denken dat het een mooi verhaal is geworden met veel wijsheden van iemand met ontzettend veel ervaring. Bedankt voor alles wat je gedaan hebt, en alles wat je iedereen geleerd heb. Want dat is een heleboel geweest.